Na een heerlijke nachtrust is het rustig wakker worden in Grantown-on-Spey. Mijn kamer is rustig gelegen uitkijkend op een klein park. Na een warme douche is het tijd voor een traditioneel Schots ontbijt, met Haggis. Ondanks dat dit misschien niet lekker mag klinken, vind ik wel wat je dit niet mag missen bij een Wkishy trail. Bij ons werd deze geserveerd als een rouleaux en qua textuur deed het mij denken aan een grof burgervlees. Het traditionele ontbijt smaakte mij erg goed moet ik je zeggen, de perfecte bodem voor een bomvolle tweede dag vol met diverse whisky's. Op naar de eerste dram!
Onze eerste stop is Glenallachie Destillery. Een huis dat normaliter geen proeverijen en tours doet, maar Wim heeft kunnen regelen dat we hier een kijkje mogen nemen achter de schermen. Een van de vele voordelen om een tourguide te hebben. Het is half tien en we worden meegenomen door een bevlogen jongedame door het proces. Daar waar je bij Glenfiddich gisteren echt zag dat het een grote destilleerderij is, hebben ze er hier specifiek voor gekozen om niet voor de massa te gaan. Het gistingsproces daar nemen ze langer de tijd voor dan andere huizen, ruim 165 uur. Hierdoor kunnen er meer smaken loskomen, maar heeft wel effect op je maximale capaciteit. Ik snap die keuze wel, uiteindelijk moet je je toch ergens mee onderscheiden. Na de tour gaan we naar het proeflokaal, waar we direct starten met de drams, we proeven o.a. de 10 jarige en 18 jarige. Aangezien ze case strenght zijn, zijn ze hoog in alcohol dus moeten we zelf gaan mengen met een pipet water. Hoewel dit natuurlijk erg leuk lijkt, heb ik liever dat de Whisky meester bepaald wanneer ze goed zijn. De whisky's smaken goed, maar voor mij persoonlijk wat aan de sterke kant voor dit uur op de dag...
We vervolgen onze trip naar the Aberlour Destillery dat niet ver van de Glenallachie ligt. Hier worden we meegenomen door enthousiaste Nicola voor een tour door de destilleerderij en het warehouse. Ze vertelt vol trots hoe men bij Aberlour al generaties lang werkt, met een grote big smile aat ze een familie foto zien waarop haar opa staat. Zij is de derde generatie en het is prachtig om te zien welke bevlogenheid en passie er al op die jonge leeftijd aanwezig is. Dit maakt het heel erg aanstekelijk om de tour te beleven. Nadat we het gehele proces doorlopen hebben hoe de basis van hun whisky gecreëerd wordt, van de mash tuns tot het still house, gaan we naar de warelhouses waar de vaten rijpen. Ook hier stopt ze niet met vertellen over de stories van vroeger. Geweldig om te zien en brengt je helemaal terug in de tijd. Zo langzamerhand wordt het tijd om naar het proeflokaal te gaan. Daar proeven we vier prachtige Whiskies uit het huis Aberlour, om te beginnen met een 16 jarige, vervolgens de Case Annamh en twee destillery edities. Moet hier toch even mijn complimenten voor geven, veel zie je dat je de standaard soorten te proeven krijgt, maar juist deze special editions maken de proeverij speciaal. De twee speciale edities zijn case strenght, dus hoog in alcohol. Beiden erg lekker, ook zonder een drupje water. Ik besluit deze na de proeverij te halen in de shop voor mijn collectie.
Het is inmiddels weer lunchtijd en niet ver van Aberlour Destillery vandaan zit de The Mash Tun, die Wim als lunchlocatie heeft geregeld. Een zeer leuke locatie aan het water van de rivier Spey middenin het plaatsje Aberlour. Een mooi gebouw, wat niet alleen een restaurant is, ook een hotel en het heeft een grote whisky bar met diverse (exclusieve) whisky's uit de speyside. Absoluut een locatie om niet over te slaan en perfect om hier een lunch mee te pakken.
De goede bodem zit erin, nu op weg naar de spiksplinternieuwe, state of the art Destillery of Macallan. Dit gebouw is heer architectonisch verwerkt in het landschap. Het dak is begroeid en valt weg in de omgeving. Een lange laan voert ons naar de ingang waar in eens een mega gebouw opduikt. Alleen dit gebouw is al een bezoek waard. Binnen is het immens groot, een mega hoog plafond doet zeer ruimtelijk aan. Je hebt bijna het gevoel als of je in een mega space ship loopt, erg indrukwekkend. Alles is zo groots opgezet dat het een overtreffende trap is van wat mogelijk is met Whisky. We komen in een ruimte met mega mash tuns, dan niet een maar tientallen. In het midden staan de stills, ook hier weer een veelvoud van de aantallen die je elders ziet. Het is erg indrukwekkend om te zien, je wordt er bijna stil van. En ook al ben je meer een liefhebber van ambacht en sfeer van een kleine destilleerderij, moet ik wel eerlijk bekennen dat het wel knap is om te zien hoe scaleble dit proces is. Alleen om die reden kan ik je deze nieuwe facility van Macallan zeker aanraden te bezoeken.
Je ziet in de tour dat ze overal over nagedacht hebben, met diverse geluids en geur effecten proberen ze op een moderne wijze de oude processen en het ambacht over te brengen. Het is tot in de details verzorgd en nogmaals een enorm contract met andere destilleerderijen, maar ik heb daar toch wel respect voor. En zoals iedere tour niet zonder een dram kan, is dat ook hier niet het geval. We lopen naar een speciale ruimte bovenin de nok van het gebouw. We komen binnen via een donkere gang, waarna er een enorme glazen ruimte opduikt waarin we in het warehouse kijken. Hier proeven we de diverse Macallan soorten. Jammergenoeg ook hier alleen de traditionele soorten die we eigenlijk al kennen vanuit Nederland. Neemt overigens niet weg dat we er minder van genieten, Macallan heeft mooie spirits in haar collectie.
Nadat we overdonderd zijn van de grootte gaan we op weg naar onze laatste stop van de tweede dag. We rijden verder naar Glenfarclas. Hier komende we einde van de middag aan en de destilleerderij ligt er verlaten bij. Uiteindelijk zijn we met nog een aantal mensen die een tour geboekt hebben, maar het lijkt alsof we op een verlaten film locatie lopen. Dit geeft bizar en tegelijkertijd ook weer een gaaf gevoel. Zo moet het leven in de Speyside er dus uit zien op een destillery. Nadat we alle stappen in het proces doorlopen hebben komen we in de rijpingskelders. Hier hangt de spinrag nog aan de relingen, de vaten liggen mooi op elkaar gestapeld en er hangt een aangename geur van schimmels, hout, luchtvochtigheid en een klein beetje "Angels' share". Wat een heerlijke geur! Ik zou hier zo mijn stoel op kunnen zetten en uren kunnen genieten van een goed glas... Helaas is dat niet de bedoeling en mogen we dat in het proeflokaal doen, waar we een viertal soorten proeven. Elk mooie whisky's, echter vragen we ons af raken we nu wat verwend of proeven we niet meer.... want we zijn niet flabbergasted. Neemt niet weg dat het mooie drams zijn die we proeven, een goede afsluiting van de dag!
Op weg naar ons hotel rijden we langs de Highlander Inn, een hotel, restaurant en een mega whisky bar met meer dan 400 soorten. Dit is echt geweldig om te zien. We nemen een afzakker, (want ja we hadden nog niet voldoende Drams op. ;-) ), en kijken terug op een geweldige dag. Daarna gaan we terug naar het hotel om vervolgens in het dorp Grantown-on-Spey wat local food te eten.
De volgende morgen checken we bijtijds uit en rijden we weer richting Edingburgh. Na enige tijd onderweg te zijn en het over negen is, openen we de minibar van onze auto om ons palet alvast op te warmen met een glas Glenlivet. Na een tijdje rijden duikt middenin het heuvelachtige landschap een wit gebouw op, dit is de destillery Dalwhinnie. Hier starten we de dag met een tasting van diverse whisky's. Dalwhinnie maakt hele toegankelijke whisky, voor velen een van de eerste whisky's in de kennismaking met de geweldige spirit. Het leuke van deze proeverij is dat met hier een combinatie serveert met chocolade. Dit stemt mij vrolijk, vreemd genoeg hebben we dit bij de andere destilleerderijen niet gehad, terwijl whisky ook absoluut met menig foodpairing samen gaat. Ons palet is opgewarmd en we vervolgen onze reis naar de lunchlocatie in Pitlochry.
Dit plaatsje staat bekend om zijn Fish ladder en Dam. Een mega stuwmeer en een grote dam waar je helemaal overheen kunt lopen. Hier jumpen de zalm vissen via de vis ladder van het lager gelegen riviertje omhoog naar het stuwmeer. Via diverse kommen in de visladder kun je ze zien. Helaas hebben wij geen geluk en zien we er niet veel, maar tijdens het juiste seizoen moet dit een mooi spektakel zijn. Onderaan de dam staat een geweldig restaurantje The Fishermansbar waar we gaan lunchen. Het is cosy ingericht en je kunt de vrouwelijke hand zien in de inrichting. Uit de keuken komen heerlijke gerechten, uiteraard zalm, maar dat mag je niet verbazen. Een zeer goede afsluiter van deze tour van vandaag. Hierna is het nog een twee uurtjes rijden naar de luchthaven.
Helaas zit deze 48 uur in de wereld van de Whisky er weer op en staan we ruim 20 whisky's later weer op de luchthaven. We hebben veel gezien, veel geleerd en zeer veel indrukken op gedaan. Samen met de verhalen van Wim Wamelink onderweg maakten deze reis onvergetelijk en een absolute aanrader. Wij hebben de bestemming voor de volgende reis al vast gezet, alleen nog een datum afstemmen.... (Deel 1 gemist? Klik hier voor meer Whisky stories)
